ဦး၀င္းတင္ႏွင့္ ပဒုိေဒးဗစ္သကေဘာ္ စကားေျပာျခင္း ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁) ရက္။ RFA http://www.naytthit.com/ ဦး၀င္းတင္။ ။ က်ေနာ္ ဦးဝင္းတင္ပါ ေျပာပါ။ ေဒးဗစ္သကေဘာ္။ ။ က်ေနာ္ ေဒးဗစ္သကေဘာ္ပါ၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ေကအဲန္ယူ ဒု-ဥကၠ႒ေပါ့ေလ အခု က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ နက္ျဖန္ခါ ေတာ္လွန္ေရးေန႔လို႔ က်ေနာ္တို႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ဦး၀င္းတင္။ ။ အို နက္ျဖန္ခါ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ ေဒးဗစ္သကေဘာ္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ (၆၁) ႀကိမ္ေျမာက္ေပါ့ ၁၉၄၉-ခု၊ ဇန္န၀ါရီလ ၃၁ ရက္ အဲဒီကေနစၿပီး တြက္လိုက္တဲ့အခါမွာ (၆၁) ႏွစ္ က်ေနာ္တို႔ကရင့္ ေတာ္လွန္ေရးက ေတာ့ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဟုိဟာရွိတာေပါ့ေလ၊ က်ေနာ္တို႔ ဧရာ၀တီတိုင္းကို ကရင္ျပည္ နယ္သတ္မွတ္ေပးဖို႔ အဲသလိုေတာင္းဆိုမႈရွိတယ္။ အဲဒါကိုေတာင္းဆိုလြန္းတယ္ဆိုၿပီ အဲဒီေတာ့ ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ ကရင္-ဗမာ အဓိက႐ုဏ္းပုံစံမ်ဳိး ဖန္တီးလိုက္တယ္။ ကပိုက္ေဆာင္တပ္အေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ကရင္ရြာ ေတြကို စၿပီးေတာ့တိုက္တယ္။ တိုက္တာက ဘယ္မွာလဲဆို ပေလာ၊ ပေလာက္ေပါ့၊ ဘိတ္၊ ထား၀ယ္ နယ္စပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီက ေနၿပီးေတာ့ ဇန္န၀ါရီလထဲမွာ အလုံ၊ ကရင္ရပ္ကြက္ကို ၀င္ၿပီးေတာ့ မီး႐ႈိ႕တယ္၊ ေနာက္ သမိုင္းကိုမီး႐ႈိ႕တယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အင္းစိန္ ကို (၃၁) ရက္ေန႔မေရာက္ခင္ေပါ့၊ (၃၀) ရက္အပါအ၀င္ေပါ့ ကရင္ ရပ္ကြက္ကိုပစ္လား၊ ခတ္လား လုပ္တဲ့အခါမွာ (၃၁) ရက္ေန႔မွာ က ရင္ေတြက ရရာလက္နက္နဲ႔ ထၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တိုက္ရတာပဲ။ အဲဒါကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႔ တိုက္ခိုက္မႈျဖစ္တယ္။ ကရင္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈက ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔ ကိုယ္အခြင့္အေရးရရွိေရး၊ အေပးအယူလုပ္ၿပီးေတာ့ ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းေရးဆိုတဲ့ အေျခခံ ပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့လို႔ အဲဒီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ကရင္လူထုနဲ႔ ဗမာလူထု အဲဒီမွာနားလည္မႈ မွားတယ္ျဖစ္ေအာင္ အဲလို ရန္တိုက္ၿပီးေတာ့ သူက က်ေနာ္တို႔ကရင္ကို စတိုက္ေတာ့တာပဲ။ အဲဒီမွာတခုေျပာခ်င္တာကေတာ့ အင္းစိန္တိုက္ပဲြက (၁၁၁) ရက္ေပါ့။ တခ်ဳိ႕ကလည္း (၁၂၂) ရက္လို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီမွာ ေစာဘဦးႀကီးကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ေခၚတယ္ေပါ့။ ရန္ကုန္ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျပန္မလႊတ္ ဘူး။ သြားၿပီးေအာင္သြယ္ေပးတာက အဲဒီတုန္းက သံ႐ုံးက ပါကစၥတန္ရယ္၊ အိႏၵိယရယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ၿဗိတိသွ်သံ႐ုံးက ေအာင္ သြယ္ေပးတယ္ သူကလည္း ႀကိဳတင္သတ္မွတ္မႈမရွိပဲနဲ႔ သူက အေလာတႀကီးသြားတာေပါ့ေလ၊ ယုံယုံၾကည္ၾကည္နဲ႔သြားတာ။ ဒါေပမဲ့လို႔ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ဦးႏုကေနၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔မျပန္နဲ႔ေတာ့ မလိုေတာ့ဘူး၊ အဲ လက္နက္ခ်ဖို႔ပဲရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူအ ေနနဲ႔က ဘာေျပာရမယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္မျပန္လို႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ က်ေနာ္ျပန္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးရမွာျဖစ္တယ္။ ခင္ ဗ်ားတို႔က လက္နက္ခ်ခိုင္းတာဆိုေတာ့ အဲဒီေတာ့မွျပန္ခိုင္းတယ္။ ေစာဘဦးႀကီးတို႔အဖဲြ႔ ရန္ကုန္မွာ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေန၀င္းက ဘာလုပ္လဲဆုိေတာ့ သူရဲ႕ စစ္ကူေတြကို လိႈင္ျမစ္တဖက္ကမ္းကေနၿပီးေတာ့ အင္းစိန္အေရွ႕မ်က္ႏွာကိုပုိ႔တာေ ကရင္ေတြကလည္း ပစ္ရအခက္၊ မပစ္ရအခက္ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေစာဘဦးႀကီးဦးေဆာင္တဲ့ အဖဲြ႔က ဟုိး ရန္ကုန္မွာေရာက္ေနတယ္ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီလိုခံရတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ ကရင္ကေတာ့႐ုိးသားတယ္၊ ဒါေပမဲ့ တဘက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းတို႔က မရုိးသားတဲ့ ေျခလွမ္းနဲ႔ အဲဒီလိုေတာ္လွန္ေရးမျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ သူတို႔တမင္သက္သက္ဆြတယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကရင္ကိုအျပတ္ေခ်မႈန္းခ်င္တယ္ ေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးစြပ္စြဲတာေပါ့ဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႔က နယ္ခ်ဲ႕ေနာက္လိုက္တို႔၊ နယ္ခ်ဲ႕ သစၥာခံတို႔၊ အေမေက်ာ္၊ ေဒြးေတာ္လြမ္း တယ္၊ အဲဒါမ်ဳိးေတြေပါ့။ ဦး၀င္းတင္။ ။ ဦးေဒးဗစ္၊ ဦးေဒးဗစ္ေျပာတာ က်ေနာ္နားေထာင္ဖူးပါတယ္ေနာ္။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္ဒီဟာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လည္း က်ေနာ္တို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးဖတ္ဖူး၊ ၾကားဖူး၊ မွတ္ဖူးပါတယ္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘယ္လိုေျပာခ်င္လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဗမာျပည္ မွာလည္း ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္လာတာလည္း ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္ခဲ့ၿပီေပါ့ေနာ့္၊ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ျပည္တြင္းစစ္အေျခအေနက ဒီစစ္အစုိး ရရဲ႕ လုပ္ကိုင္ေနပံုနဲ႔ဆိုလို႔ရွိရင္ ျပည္တြင္းအေျခအေနက ထပ္ၿပီးေတာ့ မီးေတာက္ဦးမယ့္အေနအထားေတြက ဆက္ရွိေနတယ္၊ အဲဒီ ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ေရွ႕ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးမေတာက္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ တားၾကဖို႔အလြန္အ ေရးႀကီးတယ္။ အဲဒီဟာေတြအတြက္ က်ေနာ္တိုု႔ဟာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြ အျပည့္အ၀ရရွိေရးတို႔ ဘာတို႔လည္း က်ေနာ္တို႔ တဘက္ကေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေရွ႕႐ႈဖို႔လိုတယ္၊ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔လိုတယ္။ တဘက္ကလည္း က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားအ ေရး နားလည္ဖို႔ တုိင္းရင္းသားအေရး ခ်စ္ၾကည္ေရးေတြ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖို႔၊ ပါတီနဲ႔လူငယ္၊ ေနာက္တခုေတာ့ ဒီအေျခအေန ေတြ အားလုံးေပၚလာေအာင္ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြလည္း ဖန္တီးဖို႔လိုတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ သေဘာရပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဦးေဒးဗစ္ တို႔က ဘယ္လိုမ်ား သေဘာထားေတြ ရွိလဲ၊ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ ၾကားခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။ ေဒးဗစ္သကေဘာ္။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီ ကရင္လူမ်ဳိး ေနာက္ၿပီးေတာ့ တျခားလူမ်ဳိးေတြေပါ့ဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႔ အေျခခံအ ခြင့္အေရးရဖို႔ အဲဒါ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေျဖရွင္းခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ စစ္အစိုးရလုပ္ေနသလို လူမ်ဳိးမုန္းတီးေရးအေျခခံနဲ႔ စစ္ ေရးအရ တိုက္ခိုက္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမွာမဟုတ္ဘူး၊ အာဏာရွင္စနစ္ တည္ျမဲေရးအတြက္ပဲ လုပ္တာ၊ အဲလိုလုပ္ေနလို႔က ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမွာမဟုတ္၊ ဒီေရြးေကာက္ပဲြမွာ က်ေနာ္တို႔ ၀င္တာ၊ မ၀င္တာထားလိုက္၊ ျပည္တြင္းမွာ လြတ္လပ္တဲ့၊ အားလုံးပါ၀င္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ပါ၊ NLD တို႔ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြေပါ့ ဦး၀င္းတင္။ ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘယ္လိုစဥ္းစားတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေစာေစာက ဦးေဒးဗစ္ေျပာတဲ့အထဲမွာပါတဲ့ ဒီ လူမ်ဳိးမုန္းတီး ေရးတို႔ ဘာတို႔ဆိုတာေတြက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဖန္တီးခဲ့တဲ့ ေဒးဗစ္သကေဘာ္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီ စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စုစနစ္ေပၚထြ ဦး၀င္းတင္။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ အဓိကအားျဖင့္ကေတာ့ ဘာလဲဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီအေျခခံဥပေဒပဲ ခင္ဗ်ား။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဟာ စစ္မွန္ေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ေပၚေပါက္ေရးအတြက္လည္း အဟန္႔အတားျဖစ္တယ္၊ ေနာက္တခါ က်ေနာ္ တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီစနစ္ထူေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း အဟန္႔အတားျဖစ္ေစတယ္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ဖို႔ လည္း အေျခခံေတြျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္တခါ လူ႔အခြင့္အေရး ဆုံး႐ႈံးမႈေတြ၊ နစ္နာမႈေတြအတြက္လည္း ျပႆနာဟာ ဒီအေျခခံဥပေဒ ပဲ ခင္ဗ်ား။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီေန႔ဗမာျပည္ရဲ႕ လက္ရွိ လက္ငင္းျဖစ္ေပၚေနတဲ့ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနက ဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီ အေျခခံဥပေဒ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပဳျပင္ေပးဖို႔ အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းမ်ားနဲ႔ မညီတဲ့အခ်က္မ်ားကိုဖယ္ရွားေပးဖိ အဲဒီထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ ငါးခ်က္ေတာင္းထားတယ္၊ အႀကီးဆုံး အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကေတာ့ ဘာလဲဆိုေတာ့ အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ေပးဖို႔နဲ႔ အဲဒီလိုျပင္ေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ အခင္းအက်င္းေတြ အစီအမံေတြ လုပ္ႏိုင္ေအာင္၊ ဆုံးျဖတ္ေပးႏိုင္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ား ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊ နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပဲြက်င္းပဖို႔၊ ဒီအခ်က္ႏွစ္ခ်က္က အဓိကအက်ဆုံးပဲ ခင္ဗ်ား၊ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ ေတာင္းဆုိေနပါတယ္။ အဲဒါေတြကိုလည္း ဦးေဒးဗစ္တို႔ သေဘာေပါက္ၿပီးသား၊ သေဘာတူၿပီးသား ျဖစ္မယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။ ေဒးဗစ္သကေဘာ္။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ဒီအေျခခံဥပေဒက က်ေနာ္တို႔ အစကတည္းကကုိက အစ မေကာင္းဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ျမင္ပါ တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔အေျခခံဥပေဒ အမ်ဳိးသားညီလာခံေခၚတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ အႏိုင္ရတဲ့ NLD ရဲ႕ ကုိယ္စားလွယ္ေတြက ရွစ္ဖဲြ႔မွာ တဖဲြ႔ေလာက္ပဲပါတယ္၊ ဘာမွေျပာေရးဆိုခြင့္လည္း မရွိဘူး။ အဲဒီကစၿပီးမွ က်ေနာ္တို႔ ဒီအေျခခံဥပေဒ ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွဒီမိုကေရစီရႏိုင္ဖို႔ ဦး၀င္းတင္။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ ေဒးဗစ္သကေဘာ္။ ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔က ဒီ သုံးပြင့္ဆိုင္ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေ ဦး၀င္းတင္။ ။ ဟုတ္ပါတယ္၊ ဦးေဒးဗစ္ နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေျပာသြားသေလာက္ကေတာ့ အေျခခံအက်ဆုံးအခ်က္က က်ေနာ္တို႔ ဒီစစ္မွန္ တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေပၚထြန္းေရးေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒါကေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြေတာင္းဆိုေနတဲ့ တန္းတူညီမွ်ေရးရယ္၊ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရယ္ ေပါ့ဗ်ာ ေနာ့္၊ ဒီႏွစ္ခ်က္ကအဓိကအက်ဆုံး၊ ဒါသာလွ်င္ စစ္မွန္ေသာျပည္ေထာင္စု ေပၚလာလိမ့္မယ္ဟုတ္လား၊ ဒါကတခ်က္ေပါ့၊ ေနာက္တခုကေတာ့ ဒီလိုဟာမ်ဳိးကို ေရာက္ရွိဖို႔ဆိုရင္ ေလာေလာဆယ္ အဟန္႔အတားျဖစ္ေနတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို က် ေနာ္တုိ႔ ၀ုိင္း၀န္းၿပီးေတာ့ ဆန္႔က်င္ၾကဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္လို႔ ရွိရင္လည္း ဒီအေျခခံဥပေဒကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ေတာင္း ဆိုၾကဖို႔၊ ဒါဟာအဓိက ျဖစ္ပါတယ္။ ့ အဲဒီၤေတာ့ အဲဒါေတြ အကုန္လုံးကိုလုပ္ႏိုင္ဖို႔ဆို အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔လိုခ်င္တာ အဓိက ပထမဦးဆုံးလိုခ်င္တာကေတာ့ ဒီေန႔ေပၚေပါက္ေန႔တဲ့ ျပႆနာမ်ား အထူးသျဖင့္ ၂၀၀၈ အ ေျခခံဥပေဒမ်ားကိုေျဖရွင္းဖို႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပဲြမ်ား က်င္းပဖို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာလည္းတိုင္းရင္သားလူမ်ဳိး ေဒးဗစ္သကေဘာ္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္သေဘာတူပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ခုနက ဦး၀င္းတင္ေျပာသြားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ သာတူညီမွ်မႈ ဆိုတာ ဟုိ က်ေနာ္ဆိုလိုခ်င္တာက က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားေတြအေနနဲ႔က absolute equality ဆိုတာထက္ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဟို ဟာေပါ့ Proportional equality အဲဒီအေပၚမွာ အေျခခံပါတယ္။ ဦး၀င္းတင္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ေဒးဗစ္သကေဘာ္။ ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ ဆိုတာကလည္း က်ေနာ္တို႔ နအဖက မတရား ၀ါဒျဖန္႔တာေပါ့ဗ်ာ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္ဆိုတာ ခြဲထြက္ေရးပဲ။ အမွန္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ္တိုု႔ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းမွာ ကိုယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ေပါ့ဗ်ာ internal self determination ေပါ့ဗ်ာ အဲဒါကို ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ က်ေနာ္တို႔ စကားေျပာခြင့္႐တာ ဦး၀င္းတင္။ ဦး၀င္းတင္။ ။ ဟုတ္္္္ကဲ့ခင္ဗ်ား က်ေနာ္တို႔ ၀မ္းသာပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ အသံေတြကို က်ေနာ္တို႔ၾကားခ်င္ပါတယ္ က်ေနာ္တုိ႔ ဦးေဒးဗစ္တို႔ေရာ သေဘာတူညီၾကတဲ့အတြက္ သေဘာညီၾကတဲ့အတြက္ေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ အမ်ားႀကီးလည္း ၀မ္းသာပါ တယ္။ ေနာက္လည္း က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ဆုံၿပီးေတာ့ စကားေျပာၾကဦးစုိ႔ရယ္လို႔ က်ေနာ္ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
Wednesday, February 10, 2010
Talk with Pado David Thakabaw
Monday, October 26, 2009
Interview with Irrawaddy - Comming 2010
စစ္အစုိးရ၏ တင္းမာေသာ သေဘာထားမ်ားကုိ ေ၀ဖန္ေျပာဆုိရာတြင္ အထင္ရွားဆုံး ႏုိင္ငံေရးသမား တဦး ျဖစ္သည့္ ဦး၀င္းတင္သည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္(NLD) ကုိ စတင္ တည္ေထာင္သူ မ်ားထဲတြင္ ပါ၀င္ေသာ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သည္။ ၎သည္ ျမန္မာ စာနယ္ဇင္းေလာက၏ အထင္ကရ သတင္းစာဆရာ တဦးလည္း ျဖစ္သည္။“ႏုိင္ငံေရးဆိုတာက အျပတ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး”
Friday, October 16, 2009
U Win Tin - 2010 Boycott possible
ေရြးေကာက္ပြဲ သပိတ္ေမွာက္ ဆန္႔က်င္မႈမ်ား ေပၚေပါက္ႏိုင္ဟု
ဦး၀င္းတင္ ေျပာၾကား
NEJ / ၁၆ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၉
ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ကာလမ်ားတြင္ နအဖအေနျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ကိစၥမ်ားကို မလုပ္ေဆာင္ပါက ေရြးေကာက္ပြဲဆန္႔က်င္မႈမ်ား ေပၚေပါက္လာႏိုင္သည္ဟု ဥေရာပသံတမန္အဖြဲ႔ကို အန္အယ္လ္ဒီက ေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ အဖြဲ႔၀င္ (၆) ဦးႏွင့္ ဥေရာပသမဂၢ (အီးယူ) မွ ကိုယ္စားလွယ္ (၂၀) ခန္႔ ပါ၀င္သည့္ ဥေရာပသံတမန္အဖြဲ႔တို႔ ေအာက္တိုဘာ (၁၄) ရက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အန္အယ္လ္ဒီ႐ုံးခ်ဳပ္၌ ေတြ႔ဆုံရာတြင္ ေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္း အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီအဖြဲ႔၀င္တဦးျဖစ္သူ ဦး၀င္းတင္က ေခတ္ၿပိဳင္သုိ႔ ေျပာသည္။
ဥေရာပသံတမန္အဖြဲ႔က အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ အဖြဲ႔၀င္မ်ားႏွင့္ေတြ႔ဆုံကာ လက္ရိွျမန္မာႏိုင္ငံ အေျခအေနႏွင့္ပတ္သက္၍ ေမးျမန္းခဲ့ရာတြင္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီအေနျဖင့္ လာမည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကာလအတြက္ ေရွ႕ဘာဆက္လုပ္မည္ ဆိုသည္ကိုလည္း ထည့္သြင္းေမးျမန္းခဲ့ေၾကာင္း ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။
၎က “က်ေနာ္တို႔ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးတဲ့ထဲမွာ တခုပါတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ဘာလုပ္မွာလဲဆိုတာ ပါတယ္ဗ်။ ေရြးေကာက္ပြဲကာလေပါ့ဗ်ာ။ မၾကာခင္မွာ မွတ္ပုံတင္ကိစၥ ေပၚလာေတာ့မယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒဆိုတာ ေပၚမယ္။
ေနာက္တခုက ေရွ႕မွာဘာရိွမလဲဆိုေတာ့ အေျခခံဥပေဒကို ေျပာင္းေပး ျပင္ေပးဆိုတဲ့ လုပ္ငန္းတခုရိွမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္တခါ အဲဒါၿပီးရင္ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲေပါ့” ဟု ေျပာသည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါအဆင့္မ်ားတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ အႀကိဳကာလတြင္ all inclusive ဆိုသည့္အေနအထားေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီကို ေဘးဖယ္ထုတ္ျခင္းမ်ဳိး၊ လက္မခံႏိုင္သည့္ ပါတီမွတ္ပုံတင္ဥပေဒမ်ဳိး ထုတ္လိမ့္မည္ဟု မယူဆေၾကာင္း တင္ျပခဲ့သည္ဟု ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။
“ေနာက္တခုက ေဒၚစုကိုလည္း ေရြးေကာက္ပြဲက ဖယ္မထုတ္ၾကပါနဲ႔၊ all inclusive ဆိုတာဟာ တကမာၻလုံးကေအာ္ေနတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေဒၚစုကိုလည္း ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ႏိုင္ေအာင္ အဲလိုစည္းကမ္းဥပေဒမ်ဳိး ပါေကာင္းမွ ပါလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါဆို ေနာက္တခုက အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးကိစၥ ေရာက္မယ္။ သူတို႔ကလည္း က်ေနာ္တို႔ ေတာင္းသလို ျပင္ေပးပါ၊ ဖ်က္ေပးပါ၊ ေျပာင္းေပးပါတို႔ဆိုတာေတြကို သူတို႔မလုပ္ဘူးဗ်။ အဲလိုဆို လုပ္စရာလမ္းက ဘာတလမ္းပဲ ရိွသလဲဆိုရင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးစားပြဲေပၚကို အဲဒီကိစၥေတြတင္ဖို႔ပဲ ရိွေတာ့တယ္။ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲေရးကိစၥကို ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးစားပြဲေပၚ တင္ဖို႔ပဲရိွေတာ့တယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္။
ထိုသို႔ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရာတြင္ ဥေပေဒေျပာင္းလဲေရး ကိစၥတခုတည္း၊ အန္အယ္လ္ဒီ၏ကိစၥတခုတည္း မဟုတ္ဘဲ အမ်ဳိးသားေရးကိစၥမ်ားကို ေဆြးေႏြးရမည္ျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္ရမည္ဟု ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။
တိုင္းရင္းသားကိစၥမ်ား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔မ်ား၏ကိစၥမ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားကိစၥမ်ား၊ ျပည္သူလူထုၾကား ႀကံဳေတြ႔ေနရသည့္ မတရားမႈ၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ၊ ဥပေဒႏွင့္ပိတ္ပင္မႈ၊ သတင္းစာလြတ္လပ္မႈ စသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလတြင္ လုပ္ရမည့္ကိစၥမ်ား ပါ၀င္ရမည္ဟု ၎က ဆက္လက္ေျပာသည္။
“သို႔ေသာ္ အဲဒီကိစၥေတြကို လုံး၀မစဥ္းစားဘဲ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးလည္း မရိွဘဲနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲကို အတင္းဇြတ္ဆြဲေခၚမယ္ဆိုရင္ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ က်ေနာ္သုံးတဲ့စကားဆိုရင္ ေရြးေကာက္ပြဲတင္းကုပ္ကို က်ေနာ္တို႔ကို နဖားႀကိဳးဆြဲလို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ျမက္ေကၽြးလို႔ျဖစ္ျဖစ္ အတင္းေခၚမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လူထုကလည္း ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔လည္း မခံႏိုင္ဘူး။ အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္တဲ့ကိစၥမ်ဳိးေတြ သို႔မဟုတ္ လူထုအင္အားနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္တဲ့ဟာေတြ ေပၚလာႏိုင္တယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ တခုေျပာပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလမွာပါ” ဟု ဦး၀င္းတင္က ရွင္းျပသည္။
အန္အယ္လ္ဒီက ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္သည့္အေနအထားတြင္ မရိွျခင္း၊ တရား၀င္ပါတီအေနျဖင့္ ရပ္တည္ႏိုင္ေရး မႏိုင္ေရးကိစၥမ်ားရိွေနျခင္းေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ကာလတြင္လည္း ေပၚေပါက္လာမည့္ လႊတ္ေတာ္၊ အသက္၀င္လာမည့္ အေျခခံဥပေဒ စသည္တို႔ကို ျပည္သူမ်ား၊ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ားက လက္ခံႏိုင္မည့္ အေနအထားမရိွေၾကာင္း ၎က သုံးသပ္ျပသည္။
“အဲလိုအခါမ်ဳိးမွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလတုန္းက သပိတ္လက္နက္တို႔၊ လူထုဆႏၵေဖာ္ထုတ္မႈတို႔လို လႈပ္ရွားမႈ သဏၭာန္မ်ဳိးနဲ႔ ဆန္႔က်င္မႈစတာေတြေတာ့ ေပၚႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခ်က္ရိွပါတယ္” ဟု ဦ၀င္းတင္က ေျပာသည္။
၎ကဆက္လက္ၿပီး အန္အယ္လ္ဒီအေနျဖင့္ စုစုစည္းစည္းျဖင့္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို မေမ႔ဘဲ၊ မစြန႔္ပယ္ဘဲ ယင္းရလဒ္ကို ကိုင္စြဲၿပီး ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္သြားရန္လိုအပ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။
“၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေမ့လို႔မရဘူး။ ဒါကိုလည္း က်ဳပ္တို႔က မေမ့ႏိုင္ဘူး၊ မပစ္ပယ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ အဲဒါကို မ႑ိဳင္ျပဳၿပီးေတာ့ လႈပ္ရွားမယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ထင္ေနတယ္ဗ်။ ပုံသဏၭာန္အားျဖင့္ က်ေနာ္္မွန္းလို႔ရတာကေတာ့ ဆႏၵျပမႈေတြ၊ သပိတ္ေတြ၊ ကန္႔ကြက္မႈေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလမွာလည္း ေပၚလာလိမ့္မယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ အလြန္ကာလမွာလည္း ေပၚလာလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ ထင္ျမင္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အီးယူကိုေျပာတဲ့အထဲမွာ ဒီအခ်က္ပါပါတယ္” ဟု ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။
Thursday, October 8, 2009
U Win Tin met with Japan Diplomat - Khit Pyaing
ဂ်ပန္သံ႐ုံးအတြင္း၀န္ႏွင့္ ဦး၀င္းတင္ ေတြ႔ဆုံ
မင္းႏိုင္သူ / ၇ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၉
ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ဂ်ပန္သံ႐ုံးက အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ ဦး၀င္းတင္ကုိ ယမန္ေန႔က ဖိတ္ေခၚ ေတြ႔ဆုံမႈ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ဂ်ပန္သံ႐ုံး၏ ဖိတ္ေခၚမႈႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ “လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ပုိင္းက က်ေနာ္က သတင္းမီဒီယာတခုမွာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံအေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ေစ်းကြက္တခုအေနနဲ႔သာ မၾကည့္ဘဲနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးေျဖရွင္းမႈေတြ လုိအပ္ေနတဲ့ႏုိင္ငံ၊ မိမိတုိ႔လည္း ပါ၀င္ေျဖရွင္းဖို႔ တာ၀န္ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံအေနနဲ႔ အသိမွတ္ျပဳပါဆုိတဲ့ သေဘာေျပာဆုိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ ေတြ႔ခ်င္ သိခ်င္တာေလးေတြ ရွိလုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ ဖိတ္တာပါ” ဟု ဦး၀င္းတင္က ရွင္းျပသည္။
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ႏွင့္ ဂ်ပန္သံ႐ုံးတုိ႔ ပထမအႀကိမ္ ေတြ႔ဆုံမႈျဖစ္ၿပီး ဦး၀င္းတင္က ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားကုိ အဓိကထားေဆြးေႏြးခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္အိမ္နားနီးခ်င္းနဲ႔မဆုိ ေႏြးေထြးစြာ ဆက္ဆံခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမုိကေရစီအေရး လုပ္ေနတဲ့သူေတြအေပၚမွာလည္း စာနာေထာက္ထားမႈေတြ ရွိေစခ်င္တယ္။ အဲဒီလုိႏုိင္ငံေတြထဲမွာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံလည္းပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံဟာ အာရွမွာ အခ်မ္းသာဆုံးႏုိင္ငံျဖစ္သလုိ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔လည္း သမုိင္းေၾကာင္းအရ ဆက္စပ္မႈေတြရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ဒီမုိကေရစီအေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနသလုိ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကို က်ေနာ္တုိ႔ တန္ဖုိးထားတယ္ဆုိတာကုိ ေျပာတယ္” ဟု ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။
ဂ်ပန္အစုုိးရအေနျဖင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားကုိ ရပ္တန္းကရပ္ရန္ဆုိသည့္ ထိေရာက္ေသာ ဖိအားေပးမႈမ်ဳိးျပဳသင့္ေၾကာင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ေရး ေတာင္းဆုိရာတြင္လည္း အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရး လုပ္ရန္ဆုိသည့္အခ်က္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲေတာင္းဆုိေပးရန္တုိ႔ကုိ အဓိကထားေျပာဆုိခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ယမန္ေန႔ ညေန (၄) နာရီခန္႔မွစ၍ (၁)နာရီခန္႔ ေတြ႔ဆုံမႈတြင္ ဂ်ပန္သံ႐ုံးအတြင္း၀န္က ဦး၀င္းတင္၏ အျမင္သေဘာထားမ်ားကုိ အဓိကထားေမးျမန္းခဲ့ၿပီး တုံ႔ျပန္ေဆြးေႏြးမႈမရွိေၾကာင္း သိရသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ရက္ပုိင္းက ကေမာၻဒီးယားႏုိင္ငံတြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ မဲေခါင္ေဒသဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးမ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး မစၥတာအုိကားဒါးက ျမန္မာႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဉာဏ္၀င္းႏွင့္ ေတြ႔ဆုံစဥ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကုိ လႊတ္ေပးရန္ တုိက္တြန္းခဲ့သည္။
အဆုိပါတုိက္တြန္းမႈကုိ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ႀကဳိဆုိၿပီး အာဆီယံႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္လည္း အလားတူေတာင္းဆုိမႈမ်ား ျပဳသင့္သည္ဟု ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။
“အာဆီယံလုိ အိမ္နီးခ်င္းအဖြဲ႔အစည္းကုိလည္း က်ေနာ္တုိ႔ တန္ဖုိးထားတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈေတြကို ကူညီေစခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီအေရးႀကဳိးပမ္းမႈ ေအာင္ျမင္မွသာလွ်င္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြအတြက္လည္း ေဒသတြင္းတည္ၿငိမ္မႈေတြ ရႏုိင္မယ္။ စစ္အစုိးရေျပာေနတဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိသာ ဇြတ္တုိးၿပီး သြားမယ္ဆုိရင္ တေန႔ေသာအခါမွာ ေဒသတြင္းတည္ၿငိမ္မႈကို အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္
U Win Tin in the News - NY Times - OCT 3 - 2009
YANGON, Myanmar — U Win Tin, Myanmar’s longest-serving political prisoner, was tormented, tortured and beaten by his captors in the notorious Insein Prison for nearly two decades. Now, at 80, he faces a new kind of torment: watching colleagues from his political party decide whether to play by the rules of the junta that put him behind bars. Released in September 2008 after more than 19 years in prison, Mr. Win Tin remains remarkably upbeat and politically engaged. A co-founder of Daw Aung San Suu Kyi’s National League for Democracy, he is a vocal opponent of participation in the national elections planned for next year. The vote, along with the enactment of a new Constitution, would introduce a shared civilian and military government after four and a half decades of military rule. But while the Constitution, passed in a disputed referendum held amid the widespread devastation from Cyclone Nargis in 2008, allows elected representation, it accords special powers to the military in what the junta calls “disciplined democracy.” Many critics call it a sham. “The election can mean nothing as long as it activates the 2008 Constitution, which is very undemocratic,” Mr. Win Tin said in an interview. His party, however, is split over whether to boycott the election. Some members say participating would mean losing a moral claim to the party’s landslide victory in the 1990 general election, which the junta ignored. Mrs. Aung San Suu Kyi, who has spent much of the period since then under house arrest and was sentenced to a new term of 18 months in August, has not made her views on the issue public. Still, the Constitution offers some protections. In August, the International Crisis Group, a nongovernmental organization based in Brussels that seeks to prevent and resolve deadly conflicts, issued a report recommending that opposition groups take part in the election. It said that although the new Constitution “entrenches military power,” the changes at least established “shared political spaces — the legislatures and perhaps the cabinet — where cooperation could be fostered.” And internationally, some policies toward Myanmar, formerly Burma, are shifting. Last week, the Obama administration announced that it would engage the junta directly, while keeping sanctions in place. Secretary of State Hillary Rodham Clinton called for the unconditional release of political prisoners, including Mrs. Aung San Suu Kyi, and “credible, democratic reform.” Mr. Win Tin said, “If the direct engagement of the U.S. will result in the release of all political prisoners and in a revision of the 2008 Constitution, then dialogue could begin between us and the junta, and we would consider running in the election.” Mr. Win Tin — warm, razor-sharp and clearly determined — said the reason the junta released him, shortly before his prison sentence was completed, might have been to split the party. He admitted that “we are having some arguments about whether we are going to participate in the elections or not,” but insisted that there was “no conflict within the party now.” Mr. Win Tin worked as a journalist and became secretary of the newly formed National League for Democracy before being jailed for three years in 1989. In 1991, he was given 10 more years for his involvement in popular uprisings in 1988 that were crushed by the military. In 1996, he was given seven more years for sending the United Nations a petition about abuses in Myanmar’s prisons. Much of the time, he was in solitary confinement. “I could not bow down to them,” he said. “No, I could not do it. I wrote poems to keep myself from going crazy. I did mathematics with chalk on the floor.” He added: “From time to time, they ask you to sign a statement that you are not going to do politics and that you will abide by the law and so on and so forth. I refused.” When all his upper teeth were bashed out, he was 61. The guards refused to let him get dentures for eight years, leaving him to gum his food. Last month, Mr. Win Tin was briefly detained after he wrote an opinion article that appeared in The Washington Post, criticizing the military junta and its plans for the election next year. “I think they are trying to intimidate me, to stop me from appearing in the foreign media,” he said. During the interview, on a cousin’s leafy porch in suburban Yangon, formerly Rangoon, government spies openly watched and took photographs from outside the gate. Never married, Mr. Win Tin talks fondly of his adopted daughter, who lives in Sydney, Australia, after gaining political asylum 15 years ago. He has not seen her since. Accustomed to a spare prison diet, he has one meal early in the day and a bit of fruit in the evening. “I don’t want to be a burden on anyone,” he said. Since his release, Mr. Win Tin has tried to reinvigorate the leadership of the National League for Democracy by stepping up the frequency of meetings and lobbying overseas governments. Mrs. Aung San Suu Kyi remains popular, despite her long years of detention, but the party has been crippled by the arrests of hundreds of younger members, Mr. Win Tin said. “We have some young men, but they are followed and sent to jail all the time,” he said. “Sometimes, they go to the pagoda just for praying. They are followed and charged with something and sentenced.” Many are tortured, he said. In one kind of torture, called “riding the motorcycle,” the subject is made to bend the knees, stand on tiptoe with sharp nails under the heels and make the sound of a revving engine. When the subject can no longer maintain the tiptoe stance, the nails penetrate the foot. All but one of Mr. Win Tin’s eight colleagues on the party’s central executive committee are older than he is. The committee president and chairman, U Aung Shwe, is 92, and so infirm that he has not visited party headquarters for months. The party secretary, U Lwin, 87, is bedridden and paralyzed. The youngster in the group, U Khin Maung Swe, is in his mid-60s. Despite the challenges his party faces, Mr. Win Tin remains optimistic. “We expect democracy can happen anytime,” he said, recalling the country’s postcolonial democracy period from 1948 to 1962. “But sometimes, you have to sacrifice everything for a long, long time. It might extend for more than your life span.”
Wednesday, August 5, 2009
U Win Tin Interview with Khit Pyaing before 8 8 2009
ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈကင္းရင္ လူထုလႈပ္ရွားမႈဆိုတာ ခဏတျဖဳတ္ပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္
၈-၈-၈၈ တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ ရွစ္ေလးလုံးဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံ ကာလတေလွ်ာက္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္ ရလဒ္မ်ားနွင့္ ႏိုင္ငံေရးအျမင္မ်ားကို ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရသည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) ဗဟိုအလုပ္အမႈ ေဆာင္အဖြဲ႔၀င္တဦးျဖစ္သူ သတင္းစာဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္နွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္ အထူးအစီအစဥ္။
ေမး။ ။ ရွစ္ေလးလုံးဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံ လူထုအုံႂကြမႈႀကီးကို ႀကံဳေတြ႔ျဖတ္သန္းလာခဲ့သူ တေယာက္အေနနဲ႔ ဒီအေရးေတာ္ပုံႀကီး ဘယ္လိုေပၚေပါက္လာရတယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။
ေျဖ။ ။ ရွစ္ေလးလုံးေပၚလာတာ ႐ုတ္တရက္ထေပၚလာတာမဟုတ္ဘူးေလ၊ ေနာက္ေၾကာင္းေလးကလည္းရိွတယ္။ ႏွစ္နဲ႔ကိုခ်ီၿပီး ျဖစ္ခဲ့တာ။ ၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အစိုးရတက္လာေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက ကန္႔ကြက္ၾကတယ္။ ဆႏၵျပၾကတယ္။ အဲဒီေပၚမွာ တည္ၿပီး ေတာ့ ေနာက္ဆုံး တကၠသိုလ္သမဂၢအေဆာက္အအုံ မိုင္းဗုံးအခြဲခံရတဲ့အဆင့္အထိ ေရာက္ခဲ့တယ္ေပါ့။ ဒါက စစခ်င္းျဖစ္တာ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ဆန္စပါးရွားလု႔ိျဖစ္တာေတြ၊ တ႐ုတ္-ဗမာအထိက႐ုဏ္းျဖစ္တာေတြ၊ ေနာက္ေက်ာင္းသားေတြ ေတာထဲေမာင္းထုတ္တာတို႔၊ ဖမ္းတာဆီးတာ၊ ေထာင္ထဲမွာ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္တာေတြအထိေပါ့ဗ်ာ။ တေလွ်ာက္လုံးဟာ အဲဒီကိစၥေတြေပၚတည္ၿပီး ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ မ်ဳိးဆက္အသစ္ေတြ အသစ္ေတြက ဆက္လုပ္သြားတယ္ဆိုတာကို ျပတာေပါ့။
ဥပမာ ၁၉၆၂ ခုနွစ္ေလာက္က လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုဗေဆြေလးတို႔လို ေခါင္းေဆာင္မႈကေနၿပီးေတာ့ ေျပာင္းလာလိုက္တာ ၈၈ နားေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ မင္းကိုႏိုင္တို႔၊ ကိုကိုႀကီးတို႔၊ မင္းေဇယ်ာတို႔ စတဲ့ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြအထိ တက္လာၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးပိတ္ၾကေတာ့ ရွစ္ေလးလုံး ေပၚလာတာပဲေပါ့။
ရွစ္ေလးလုံးကာလကို ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါက်လည္း ေစာေစာကေျပာခဲ့သလို ဒီကိစၥဟာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈသက္သက္မဟုတ္ဘူး။ ရဟန္းသံဃာမ်ား၊ စာနယ္ဇင္း စာေပသမားမ်ားအပါအ၀င္ အားလုံးရဲ႕လႈပ္ရွားမႈျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆုံးၾကေတာ့ ဒီအေရးေတာ္ပုံႀကီးေပၚခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကာလ ဆႏၵျပၾကတဲ့အခါမွာ အလႊာအသီးသီးက အကုန္လုံးပါ တယ္။ အိမ္ရွင္မေတာင္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားေတြက ေခါင္းေဆာင္တယ္ဆိုတာမွန္တယ္၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားက ေရွ႕ေဆာင္တာေပါ့။ သို႔ေသာ္ ရွစ္ေလးလုံးဟာ ႐ုတ္တရက္ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရစတက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး လူထုရဲ႕ဆႏၵေတြနဲ႔ ႐ုန္းကန္မႈေတြနဲ႔ ေပၚထြက္လာတာလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေမး။ ။ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံမွာ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္က ဘာပါလဲဆရာ။
ေျဖ။ ။ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီေတာင္းဆိုခ်က္ပဲဗ်။ သို႔ေသာ္ ပထမရက္ပိုင္းေလးမွာ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ကေတာ့ မတရားဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္တာတို႔ကို ကန္႔ကြက္တဲ့ဟာ၊ ေနာက္ေက်ာင္းသားေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕ တကသအေဆာက္အအုံျဖစ္တာေတြ ဘာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီတုန္းက အျပစ္ရိွတဲ့သူေတြကို အေရးယူဖို႔ ေတာင္းဆိုတာမ်ဳိးေတြ ပါလာတယ္။ စာနယ္ဇင္းသမဂၢက က်ေနာ္တို႔ေတြဆိုလို႔ရိွရင္လည္း စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကို ေတာင္းဆိုတာေတြ ပါတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္တခါ ကြန္ျမဴနစ္အင္အားစုေတြအေနက်ေတာ့လည္း အေျခခံဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ စသည္ေပါ့ဗ်ာ ဒီလိုေတာင္းဆိုခ်က္ေတြပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ မတရားဖိႏွပ္မႈေတြေၾကာင့္ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ လူထုေတြအားလုံးက အုံႂကြလာတဲ့သေဘာေပါ့။
အေရးေတာ္ပုံကာလမွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္က တိုင္းျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲေရးလုပ္ဖို႔ စစ္အစိုးရ ထြက္ေပး၊ စစ္အစိုးရကို ဖယ္ရွားၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ထူေထာင္ဖို႔ ဆိုတဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္က အဓိကအက်ဆုံးျဖစ္လာတယ္။
ေမး။ ။ ဒီလို အေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ရလဒ္ ေကာင္းက်ဳိးဆိုးက်ဳိးေတြက ဘာေတြပါလဲဆရာ။
ေျဖ။ ။ အဲဒီကာလအတြင္းမွာ အထင္ရွားဆုံးနဲ႔ အႀကီးဆုံးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုေသာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တဦး ျပည္သူၾကားက၊ လႈပ္ရွားမႈၾကားက ေပၚထြက္လာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ႔ဟာသူ နဂိုကတည္းက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလႈပ္ရွားမႈက ေမြးထုတ္လိုက္တာ။ အေရးေတာ္ပုံက ေမြးထုတ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္။
ေနာက္အေရးေတာ္ပုံအတြင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕အင္အားဟာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားသလဲဆိုတာကို ျပတဲ့ဟာကေတာ့ ေရႊတိဂုံအေနာက္မုခ္မွာ က်င္းပတဲ့ သူရဲ႕ပထမဆုံးလူထုအစည္းအေ၀းေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္လည္း စင္ေပၚမွာရိွပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူထုအလႊာအသီးသီးက ပါ၀င္လာၾကတယ္။ လူ (၅) သိန္းေလာက္ရိွမယ္။ အဲဒီထဲကေနၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုေသာ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ေပါ့ဗ်ာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕သမီးအေနနဲ႔ ေနာက္ သူ႔ရဲ႕ ေျပာတာဆိုတာ လုပ္တာကိုင္တာေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈကို အလိုလိုရလာတယ္။ အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြဆီကလည္း ရလာတယ္။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ လႈပ္ရွားမႈထဲမွာ တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးႀကီးမားမားကို ပါတယ္။ ရခိုင္ေတြ၊ မြန္ေတြ၊ ရွမ္းေတြ၊ ကခ်င္ေတြ ခ်င္းေတြ စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။
အေရးေတာ္ပုံကာလမွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္က တိုင္းျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲေရးလုပ္ဖို႔ စစ္အစိုးရ ထြက္ေပး၊ စစ္အစိုးရကို ဖယ္ရွားၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ထူေထာင္ဖို႔ ဆိုတဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္က အဓိကအက်ဆုံးျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ ဒီမိုကေရစီေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြဟာ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီလို အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးေပၚလာတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခု။ အေရးေတာ္ပုံကေန ေပါက္ဖြားလာတာ။ ဒီအန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ မေက်နပ္စရာေတြ ေကာင္းေကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲအားနည္းတာေတြ ရိွတယ္ပဲေျပာေျပာ၊ ဒီပါတီဟာ အေရးေတာ္ပုံကေန ေပါက္ဖြားလာတာလို႔ က်ေနာ္တို႔ ေျပာလို႔ရတယ္ဗ်ာ။
ဒီအေရးေတာ္ပုံႀကီးလည္း ျဖစ္လိုက္ေရာ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမႈေတြကို အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဟန္႔တားဖို႔ မဆလအစိုးရကလည္း လုပ္တယ္။ ေနာက္ဆုံး ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား လုပ္ေပးမယ္ဆိုတာမ်ဳိးလုပ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလတုန္းက သေဘာထားက ဘာလဲဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ လက္မခံႏိုင္ဘူး။ မဆလအစိုးရကလုပ္ေပးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏုိင္ဘူး။ သန္႔ရွင္းတယ္လို႔ မယူဆႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥကေန ဘယ္ကိုေျပာင္းလာသလဲဆိုေတာ့ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းဖို႔ဆိုတဲ့ဟာ ေတာင္းလာတယ္။ အဲဒီကာလမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို ထင္ရွားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေပၚထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ႏိုင္ငံေရးသမားေဟာင္းေတြကလည္း လူထုထဲျပန္၀င္လာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဦးႏုလိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး။ ဦးႏုက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၾကားျဖတ္အစိုးရတခုကို ဖြဲ႔လိုက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူ႔အစုိးရကို ဖြဲ႔တယ္ဆိုၿပီးေၾကညာတယ္။ သို႔ေသာ္ ဦးႏုက ဆႏၵေစာသြားတာ။ ဦးႏုက ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ တျခားလူေတြနဲ႔ ညိႇၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္အစိုးရ အရင္က ရိွခဲ့တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔တာ၀န္ေပးရင္ က်ဳပ္အစိုးရအဖြဲ႔ကို လုပ္မယ္ဆိုတဲ့သေဘာမ်ဳိး မေျပာဘဲဲနဲ႔ သူ႔ဟာသူ တဖက္သတ္ သူ႔အစိုးရေတာင္းလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔အစိုးရၿပိဳသြားတယ္။ ၿပိဳသြားတဲ့ဟာကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ လူေတြက ၾကားျဖတ္အစိုးရေတာင္းျခင္းသည္လည္း တကယ့္ႏိုင္ငံေရးေျဖရွင္းမႈ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ မဟုတ္ရဲ႕လား သံသယေတြက ျဖစ္လာတယ္။ တြန္႔ဆုတ္မႈေတြေပၚလာတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့လည္း ေတာင္းမယ္ေပါ့။ သို႔ေသာ္ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ေတာင္းမယ္ဆိုတဲ့ဟာ ခိုင္ခိုင္မာမာေပၚလာတဲ့အခါ မဆလက ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႕စည္းေရးေတာင္မလုပ္ေတာ့ဘဲဲနဲ႔ စစ္တပ္ကိုေခၚၿပီးေတာ့ လက္အပ္လိုက္တာေပါ့။
ဒီမိုကေရစီအက်ဳိးေတြကို မရလိုက္ေသာ္ျငားလည္း ဒီေန႔ထိ ရွစ္ေလးလုံးစိတ္ဓာတ္က မကြယ္ေပ်ာက္ဘူး ရိွေနတယ္။ နိုင္ငံေရးပါတီၾကား၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ၾကားထဲမွာ ရိွေနတယ္။ ဒီေန႔ အန္အယ္လ္ဒီလို ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေရးရွင္သန္ေနတာ၊ ရဟန္းသံဃာ၊ ျပည္သူ၊ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ ရွင္သန္ေနတာေတြ အားလုံး ဒီေန႔ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ေပၚမႈေတြအားလုံးဟာ ရွစ္ေလးလုံးကေန အေျခခံခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလုံးစိတ္ဓာတ္ရဲ႕ အသီးအပြင့္တခ်ဳိ႕ေပါ့ဗ်ာ။
ေမး။ ။ ႏိုင္ငံေရး အသီးအပြင့္တခ်ဳိ႕ျဖစ္ထြန္းခဲ့ၿပီး ဘာေၾကာင့္ေအာင္ျမင္မႈ မရိွတာပါလဲဆရာ။
ေျဖ။ ။ ျပည္သူလူထုကလည္း ေျခကုန္လက္ပန္းကိုက်ေနၿပီ။ ဒီေန႔ဒီအခါဆိုတာ နည္းနည္းမဟုတ္ဘူး။ စစ္အစိုးရ လက္ေအာက္မွာေနရတာ ဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ၊ ကန္႔သတ္မႈေတြ၊ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်မႈေတြ၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြ စီးပြားေရးပ်က္လာတာေတြ၊ တိုင္းသူျပည္သားက ေက်ာေကာ့ေနေအာင္ ခံရတဲ့အခါက်ေတာ့ အေတာ့္ကိုအားနည္းေနၿပီ။ ဒါကအေျခခံတခုေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္တခုက ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မႈက်ေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီက ျပည္သူလူထုကို ေခါင္းမေဆာင္ႏိုင္ဘူး။ သုံးသပ္ၾကည့္ရတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ အဓိကက အန္အယ္လ္ဒီက လြန္ခဲ့တဲ့ကာလေတြ တေလွ်ာက္လုံးမွာ ေဒၚစုက ေထာင္က်လိုက္၊ ေဒၚစုက ေထာင္ထဲက ထြက္လာတဲ့အခါ ေဒၚစုက ျပန္ၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းေထာင္ထဲျပန္ေရာက္ စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီကာလမွာ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္မႈကလည္း ဘာအဓိကထားေနလဲဆိုေတာ့ ပါတီမပ်က္ေရး၊ ပါတီၿပိဳကြဲမသြားေရး၊ ပါတီကို ထိန္းသိမ္းထားေရးဆိုတဲ့အေနနဲ႔ထားၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ် စစ္အစိုးရအေပၚမွာ ဆက္ဆံေရးက အေတာ္ကို တုံ႔ျပန္မႈက အားနည္းတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာလည္း စစ္တပ္က ဒါကိုေသခ်ာသိတယ္။ သိတဲ့အတြက္ ထိန္းထားၿပီးေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီကိုလည္း ျပ႐ုပ္အေနနဲ႔ထားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလုိက္ေလ်ာမႈေတြမေပးဘဲနဲ႔ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ လုပ္သထက္လုပ္ေနတယ္။ အဲလိုအေျခအေနေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မႈမရိွတာလည္းပါတယ္။ ျပည္သူလူထု ေျခကုန္လက္ပန္းက်သြားတာလည္းပါတယ္။ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈေတြေပါ့ဗ်ာ။ ေတာင္သူလယ္သမားတို႔ ဘာတို႔က်ေတာ့့ လည္း စီးပြားေရးက ေတာ္ေတာ့္ကို ႐ုံးကန္လုပ္ေနရတယ္။
ေနာက္တခုက ျပည္သူလူထုၾကားထဲမွာ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ရတဲ့အေၾကာင္းက ဘယ္လိုလဲဆိုရင္ ဥပမာ တျခားမေျပာနဲ႔ဗ်ာ။ လူထုအမ်ားစုဟာ ဆင္းရဲသားကိုမေျပာနဲ႔ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ လူလတ္တန္းစားအထိေလာက္မွာပင္လွ်င္ မိသားစုတစုဟာ အရင္တုန္းက အေဖအလုပ္လုပ္ရင္ မိသားစုတစုလုံးစားႏိုင္တယ္။ သို႔မဟုတ္ အေဖနဲ႔အေမပါ အလုပ္လုပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီးေတာ့ ခိုင္ခိုင္မာမာေလးရပ္တည္ႏိုင္တယ္။ အဲလိုဆိုတဲ့အခါမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ဆိုတဲ႔သူေတြဟာ အသက္ (၂၀) ေလာက္အထိကို စဥ္းစားႏိုင္တယ္၊ လႈပ္ရွားႏိုင္တယ္၊ ႏိုင္ငံေရးတို႔ ဘာတို႔ စဥ္းစားႏိုင္တယ္။
ဒီေန႔ေခတ္က်ေတာ့ မိသားစုတစုထဲမွာ လူ (၅) ေယာက္ရိွရင္ အငယ္ဆုံး သားသမီးတေယာက္ေလာက္ပဲ အလုပ္မလုပ္ဘဲ ေနရမယ္။ က်န္တဲ့လူက အလုပ္၀ိုင္းလုပ္မွသာလွ်င္ အိမ္ေထာင္စုတစုကို ရပ္တည္ႏို္င္တဲ့ အေနအထားျဖစ္လာတယ္ဗ်။ စစ္အစိုးရကလည္း ဒါကိုသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အစုိးရက အမ်ားႀကီးစီးပြားေရးကို သူတို႔စစ္ဘက္မွာပဲ ပိုသုံးတယ္။ ျပည္သူအတြက္ မသုံးဘူး။ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ကလည္း စားေရးေသာက္ေရးတြက္ၿပီး မိသားစုတစုမွာ လူ (၅) ေယာက္ရိွရင္ (၄) ေယာက္ေလာက္က အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့အေနအထားမ်ဳိးေရာက္တယ္။ ဒီအေျခအေနေတြေပၚတည္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအားျဖင့္ လည္းး ေျခကုန္လက္ပန္းက်လာတယ္။ ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ ေျခစုံပစ္၀င္ႏိုင္တဲ့အေနအထားမ်ဳိး၊ ေျခစုံပစ္ၿပီးေတာ့ ေထာက္ခံႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိးက ေလ်ာ့လာတယ္ေပါ့။
ေမး။ ။ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံက ရရိွခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီအသီးအပြင့္တခ်ဳိ႕ကို ဘယ္လိုဆက္ၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ ႏိုင္မလဲဆရာ။ ဒီလိုအေရးေတာ္ပုံမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ေပၚေပါက္ဖို႔ေရာ အလားအလာရိွပါသလားဆရာ။
ေျဖ။ ။ ဒါကဘယ္လိုေျပာရမလဲဆို က်ေနာ္တို႔ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္၊ က်ေနာ္တို႔အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ဆိုရင္ေတာ့ ေပၚႏိုင္တဲ့အေနအထားက မရိွဘူးဗ်။ သို႔ေသာ္ negative side က ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီစစ္အစိုးရရဲ႕ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈက မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္လည္း တဖက္ကေန ေလ်ာ့သြားတယ္။ တဖက္ကလည္း ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈက အျပင္းထန္ဆုံးျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပည္သူလူထုဆိုတာ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ စိတ္ဆိုးရင္ထၿပီးဆူပူမယ္၊ ဆႏၵျပမယ္ဆိုတာတာ ျဖစ္ႏိုင္တာကို။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မႈ မရိွဘူးဆိုရင္ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္မလာဘူးဗ်။ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈကို ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့အေနအထားမ်ဳိးကို ေပးႏိုင္တဲ့၊ တြန္းအားေပးႏိုင္တဲ့၊ ဦးေဆာင္မႈေပးႏိုင္တဲ့ဟာမ်ဳိးက အန္အယ္လ္ဒီမွာရိွတယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြဆီမွာရိွတယ္။ ဒါပဲဗ်။
ဗမာျပည္ရဲ႕ဒီေန႔ႏိုင္ငံေရးမွာ အေရးႀကီးဆုံးက တိုင္းရင္းသားေတြ ျဖစ္ေပမယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားဆိုတာက လူနည္းစုကိုး။ ရန္ကုန္လို၊ မႏၲေလးလိုေနရာမ်ဳိး လူထုအုံႂကြမႈေတြျဖစ္ဖို႔က်ေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြက သိပ္ၿပီးေတာ့ ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမရိွဘူး။ သူတို႔ပါ၀င္ရင္ ပါ၀င္မယ္ေပါ့။
ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈေပးႏိုင္တာက အဓိကအားျဖင့္ (၂) ခုပဲရိွတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီ ႏိုင္ငံေရးအတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု၊ ေနာက္တခုကေတာ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေပါ့။ အဲဒါကိုၾကည့္တဲ့အခါက်ေတာ့လည္း ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ။ ေက်ာင္းသားလူငယ္က လည္း အကုန္လုံးလိုလုိ ေထာင္ထဲေရာက္တယ္။ ေထာင္ထဲေရာက္တာေတာင္မွ အင္းစိန္လိုဟာမ်ဳိး ေထာင္ထဲေရာက္ရင္ အဆက္အသြယ္ရအုံးမယ္။ ဟိုးတျပည္လုံးျဖန္႔ၿပီးေတာ့ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား ပူတာအိုတို႔၊ ခႏၲီးတို႔၊ က်ဳိင္းတုံတို႔၊ မိုင္းဆတ္တို႔၊ ဒီဘက္ ဘူးသီးေတာင္ေမာင္းေတာတို႔၊ ေကာ့ေသာင္းတို႔ဆိုတဲ့အထိ ျဖန္႔ခ်ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားအင္အားစုကိုလည္း ၿပိဳကြဲေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္တာကိုဗ်။ အဲေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈေပးမယ့္ အင္အားႏွစ္ခုလို႔ အဓိကေျပာရမယ့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္နဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီလိုဟာမ်ဳိးက မလုပ္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ေကာင္းၿပီး အဲလိုဆိုရင္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ ပုံသဏၭာန္တခုခုသာ ရလိုက္ရင္ လႈပ္ရွားႏိုင္တဲ့အင္အားက (၃) ခုရိွတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေပါ့။ သို႔ေသာ္ ဒီအင္အားစုေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈနဲ႔ ဆက္ေနတာ၊ ဥပမာ ဆရာစံသူပုန္လိုဟာမ်ဳိးဆိုရင္ လယ္သမားက အုံႂကြလာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္လဲ၊ ဂဠဳန္ဆိုတဲ့ ဆရာစံလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈက ရိွခဲ့လို႔ဗ်။ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္တို႔၊ ဦးဗေဆြတို႔၊ သခင္ဗဟိန္းတို႔ စတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈက အမ်ားႀကီးပါခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ ကင္းရင္ လူထုလႈပ္ရွားမႈဆိုတာ ခဏတျဖဳတ္ပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အမ်ားႀကီးမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အခုဒီေန႔ျဖစ္ေနတဲ့အေနအထားက ဒါပဲ။
အန္အယ္လ္ဒီဟာ ပါတီမပ်က္ေရးသာရိွၿပီး အဲဒီေခါင္းေဆာင္မႈမွာ ထည့္ထားတဲ့လူေတြရဲ႕ အေနအထားက်ေတာ့လည္း အသက္ႀကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေေတြပဲ ရိွေနတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔အေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ထည္ထည္၀င္၀င္ေပါ့ဗ်ာ၊ ျပည္သူ႔ေအာက္ေျခဆင္းၿပီး ျပည္သူနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားႏိုင္တဲ့ အေနအထားက မရိွဘူး။
ေမး။ ။ ဒါဆို အန္အယ္လ္ဒီ ဘာလုပ္သင့္ပါသလဲဆရာ။
ေျဖ။ ။ ဒါက အနာဂတ္နဲ႔ခ်ီေျပာမွရမယ့္ကိစၥျဖစ္တယ္။ အခုအစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပမယ္။ ဘာလို႔က်င္းပမလဲဆိုေတာ့ သူတို႔ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမွသာလွ်င္ သူတို႔ ဓားျပတိုက္သလိုလုပ္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ဆႏၵနဲ႔ (၉၂) ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ ျဖစ္တည္လာတယ္ ဆိုတဲဲ့ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳႏိုင္မယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲေတြလုပ္မွ လႊတ္ေတာ္ေပၚမယ္။ လႊတ္ေတာ္ေပၚမွ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳႏိုင္မယ္။ ဒီအေျခခံဥပေဒသာ အသက္၀င္သြားမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ လာမယ့္ႏွစ္ေပါင္း (၂၀)၊ (၂၅)၊ (၃၀)၊ (၄၀) ေတာင္ လႊမ္းမိုးႏိုင္မယ္လုိ႔ ထင္ေနတာေပါ့။ ျဖစ္တာမျဖစ္တာ တပိုင္းေပါ့။
အခုအေရးအႀကီးဆုံးက ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို က်ေနာ္တို႔အသိအမွတ္မျပဳဖို႔၊ ကမာၻကလည္း အသိအမွတ္မျပဳဖို႔ သို႔မဟုတ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေရႊ႕ဆိုင္းပစ္ဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ ဖ်က္သိမ္းထားဖို႔ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာ အဓိကေသာ့ခ်က္ကဘာလဲဆုိရင္ ဒီအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ေပးပါဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြကလည္း ဒီအေျခခံဥပေဒ ျပင္ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကမာၻက ပါမလာဘူး။ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ဟာမို႔ သူတို႔က သံေရးတမန္ေရးအရ ေျပာႏိုင္ပုံမေပၚဘူးနဲ႔တူတယ္။ သူတို႔က ဘာေျပာေနလဲဆိုေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲသန္႔ရွင္းဖို႔ လြတ္လပ္ဖို႔ကိုေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ေရြးေကာက္ပြဲကို ထည့္မစဥ္းစားဘူး။ အေျခခံဥပေဒျပင္ေပးပါ၊ အေျခခံဥပေဒ မျပင္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဗမာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္လို႔မထင္ဘူး။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ လူထုဘက္ကို တြန္းဖို႔ပဲ။ က်ေနာ္ေရႊဂုံတိုင္အစည္းအေ၀းမွာ မိန္႔ခြန္းေျပာတယ္ဗ်။ အဲဒီမွာ သုံးခ်က္ပါတယ္။ တခ်က္က ဘာလည္းဆိုရင္ မူလဘူတ မူ၀ါဒေတြ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြျဖစ္တဲ့ ဥပမာ အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးလိုဟာမ်ဳိး၊ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေပးေရးဆိုတဲ့ မူလေတာင္းဆိုခ်က္ ဒါေတြကို မစြန္႔ဘူးလို႔ က်ေနာ္တို႔ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ပါတီ၀င္ထုကိုလည္း မက္ေဆ့ေပးတဲ့သေဘာပဲ။ စစ္တပ္ကိုလည္း က်ေနာ္တု႔ိေျပာတာပဲ။ ဒါေတြ က်ေနာ္တို႔ မစြန္႔ဘူးလို႔။ ေနာက္တခုက ညီၫြတ္ေရးကို က်ေနာ္တို႔ေျပာတယ္။ ေနာက္တခုကေတာ့ လူထုကို မ်က္ႏွာမူတဲ့ႏိုင္ငံေရး လုပ္ၾကမယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ အဲဒါဘာလို႔ေျပာလဲဆိုေတာ့ လူထုကိုမ်က္နွာမူတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရင္ အန္အယ္လ္ဒီဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေလာက္အတြင္းမွာ ျဖစ္သလိုပဲ၊ လူထုကို မ်က္ႏွာမမူဘူး။ မ်က္ႏွာမူတာ ကုလသမဂၢကို မ်က္ႏွာမူခ်င္တယ္၊ နအဖကို မ်က္ႏွာမူခ်င္တယ္၊ ျပင္ပမွာရိွတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို မ်က္ႏွာမူခ်င္တယ္။ လူထုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မလုပ္၀ံ့ဘူး။ ဆိုလိုတာက လူထုကို ေခါင္းမေဆာင္ႏိုင္ဘူး၊ လူထုေခါင္းေဆာင္မႈ မေပးခ်င္ဘူး၊ မေပးႏိုင္ဘူး။ ဆိုတဲ့အေနအထားမွာရိွတယ္။
အခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာင္ခ်လိုက္ရင္ လူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ား ေပၚႏိုင္တယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ယူဆတယ္။ လူထုကလည္း မေက်နပ္မႈေတြက မ်ားသထက္မ်ားေနတာေလ။ တႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အတြင္းမွာ စီးပြားေရး က်ဆင္းတာေတြေရာ၊ နအဖဘက္က မတရားဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြကေရာ ဟုိးေက်းလက္အထိ ေရာက္ေနတယ္ေနာ္။ ဒီအေတာတြင္းမွာ ထပ္ၿပီးဘာေတြေပၚလာလည္းဆိုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဆြဲၿပီးေထာင္ထဲသြင္းဖို႔လုပ္လည္း လုပ္ေရာ ကမာၻတခုလုံးကလည္း ဖိနင္းလာလိုက္တာဟာ ေနာက္ဆုံးပိတ္ သူတို႔ရဲ႕အနီးကပ္မိတ္ေဆြလို႔ေျပာရမယ့္ တ႐ုတ္လိုဟာကေတာင္မွ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ လုပ္ဖို႔ေျပာလာတယ္။ အာဆီယံလိုဟာမ်ဳိးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးဖို႔ေျပာလာတယ္။ ကုလလုံၿခံဳေရးေကာင္စီလိုဟာမ်ဳိးက ေဒၚစုကို လႊတ္ဖို႔ေျပာလာတယ္။ အဲေတာ့ ႏိုင္ငံတကာဖိအားေတြ ႀကီးမားတာနဲ႔အတူ ျပည္တြင္းမွာလည္း လူထုလႈပ္ရွားမႈ သေဘာမ်ဳိးေဆာင္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိး ေပၚလာႏိုင္တယ္လို႔ က်ေနာ္ေတာ့္ထင္တယ္။
အဲေတာ့ အဲလိုလႈပ္ရွားမႈ ေပၚလာမယ္ဆိုရင္ ဘာအေရးႀကီးလည္းဆိုရင္ ႐ုိး႐ိုးတန္းတန္းထေအာ္လို႔ကေတာ့ စစ္တပ္က ေသနတ္နဲ႔ ပစ္မွာပဲဗ်ာ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ေထာင္ထဲဆြဲသြင္းမွာပဲ။ ႏွစ္မ်ဳိးပဲလုပ္မွာပဲ။ တျခားနည္းနဲ႔လုပ္ေပးဖို႔ ဘာမွ ရည္ရြယ္ခ်က္မရိွဘူး။
လူထုအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈလိုမွာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈေပးႏိုင္တဲ့အေနအထားက ေစာေစာကေျပာသလို ေက်ာင္းသားလူငယ္ရိွမယ္၊ အန္အယ္လ္ဒီရိွမယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္က အားလုံးလိုလို ေထာင္ထဲပို႔ထားတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္အတြက္ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ ေပးလာႏိုင္တဲ့အေနအထားက နည္းမယ္။ အလားတူပဲ အန္အယ္လ္ဒီကေရာ အေရးေပၚလာရင္ ႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈေပးႏိုင္မွာလား ဆိုတာကေတာ့ ေျပာဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ အန္အယ္လ္ဒီတဖြဲ႔လုံးရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရသာျဖစ္လာမွာကိုုး။
က်ေနာ္တို႔အခုလုပ္ေနတဲ့ လူထုကို မ်က္ႏွာမူတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရဆိုရင္ေတာ့ လူထုနဲ႔အတူ ခံစားပါ။ လူထုေဒါသျဖစ္ရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ျဖစ္ရမွာပဲ။ လူထုငိုေႂကြးရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ငိုရမွာပဲ။ လူထုက စိတ္ညစ္ေနတယ္၊ ေဒါသျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔လည္း စိတ္ညစ္ေဒါသျဖစ္ရမွာပဲ။ ဒါတခုေပါ့။
ေနာက္တခုက လူထုကို ေျပာပါ၊ ၾကားပါ၊ လူထုကို ေဆြးေႏြးရမယ္၊ ညိႇႏႈိင္းႏိုင္ရမယ္။ လူထုရဲ႕အသံေတြကိုလည္း နားေထာင္ႏိုင္ရမယ္၊ ၾကားႏိုင္ရမယ္။ ေနာက္တခုကေတာ့ လူထုနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားႏိုင္ရမယ္ဆိုတာပါၿပီးသားပါ။ အနည္းဆုံး လူထုကို ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈက႑ မေပးႏိုင္ရင္ေတာင္မွ လူထုနဲ႔အတူပါဖို႔ဆိုတာကိုေတာ့ လုပ္သင့့္တယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ယူဆတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္တေယာက္တည္းနဲ႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူး။
ဒါေပမယ့္ လႈပ္ရွားမႈသာေပၚရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေသခ်ာတာတခုက ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတုန္းက အန္အယ္လ္ဒီက က်န္ခဲ့တယ္။ ေဘးမွာထုိင္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေနအထားမ်ဳိးကေန ဒီေန႔ ေဒၚစုကိစၥမ်ဳိးေပၚလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီေတြပါ ေရာပါလာလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆတယ္။
၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ က်ေနာ္ေထာင္ထဲမွာ ၂၀၀၈ မွ လႊတ္တာ။ အေသးစိတ္ သိပ္မသိေသာ္ျငားလည္း အန္အယ္လ္ဒီက ၀င္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မႈ မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုတာေတာ့ ထင္ရွားတယ္ဗ်ာ။ ေရႊ၀ါေရာင္နဲ႔မတူတာက ဒီေန႔လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္လာရင္ ျဖစ္လာမယ့္ကိစၥက ေဒၚစုဗ်။ ေဒၚစုဆိုတာ က်ေနာ္တို႔အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ေခါင္းေဆာင္၊ ေနာက္တခုက ေဒၚစုဟာ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈႀကီးတခုလုံးရဲ႕ေခါင္းေဆာင္၊ ေနာက္တခါ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ယုံၾကည္မႈ အားကိုးမႈကို အမ်ားဆုံးရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္။ အဲေတာ့ ေဒၚစုကိစၥျဖစ္လာတဲ့အခါက်ရင္ အန္အယ္လ္ဒီႏိုင္ငံေရးပါတီ၀င္မ်ားဟာ ေရႊ၀ါေရာင္တုန္းကလိုေတာ့ လက္ပိုက္ၾကည့္ႏိုင္တဲ့အေနအထားမ်ဳးိမရိွပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ကိစၥ၊ က်ေနာ္တို႔အေရးကိစၥျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဒီေခါင္းေဆာင္ ေထာင္က်သြားျခင္းအေပၚတည္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေရွ႕ဆက္လႈပ္ရွားမႈထဲမွာ ေရာပါမွာပဲလို႔ တြက္မိတယ္ဗ်ာ။
